بسم رب المهدی
همیشه آرزو داشتم عینکی بشم!
دوست داشتم عینک برنم
گذشت و روزگار بر وقف مراد ما عمل کرد!
فهمیدم بعضی از آرزوها فقط از دور قشنگن
وقتی دچارشون میشی درد داره
حالا عینک که هیچی!
میترسم یکی از بزرگ ترین آرزوهام هم فقط از دور قشنگ باشه...
میترسم اونی نباشه که فکر می کنم
مواظب آرزوهایی که می کنیم باشیم
پ.ن: نه من به عکس تعلق دارم نه عکس به من تعلق داره
پ.ن: کتاب بسیار بخوانید امید است که عینکی شوید!
بسم رب الحسین
تو چه دانی که...
و
وسلام
بسم رب الحسین
گفته بودم
اربعین ایران بمانم
بی گمان دق می کنم
پ.ن: من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود...!
بسم رب الحسین
سخته باورت نکنن
سخت تر از اون اینه که
دیر باورت کنن
خیلی دیر
پ.ن: نوشتن چه فایده ایی داره....
پ.ن: من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود...
بسم رب المهدی
رفت تو مغازه
گفتم برو من حوصله ندارم
تو پیاده رو وایستادم و به کبوترا نگاه میکردم که داشتن دونه میل می کردن
یه پیرمرد مهربون داشت بهشون دونه می داد
اینقدر حالم خوب شد
اونقدر حالم خوب شددد که یهو شک کردم از اینکه تاحالا خنده هام الکی بود یا نه
حس ناب زندگی داشتم
وسط شلوغی و بدو بدو های شهر یه ادم دل داده بود به کبوترا
همینطوری داشتم نگاشون میکردم که دیدم:
:|
عهههه! گوشه چادرم آغشته شده به مواد خاص کبوتران تپل
خیلی ذوق کردم:|
از مغازه اومد بیرون گفت: واای دختر! چادرتو ببین!
اما من میخندیدم و گفتم فدای سرشون!
حالمو خوب کردن اینا که چیزی نیست:)
پ.ن: کبوترای تپل میتونن دلیل زندگی باشن:)
حتی با وجود مواد خاص
پ.ن: عکس خودیه.
بسم رب الحسین
چه خوب می گفت بزرگوار
می گفت یکی از فلسفه های زیارت قبر امام ها انتن ندادن!
می گفت وقتی اینجایی میخوای با تلفنت حرف بزنی و آنتن نداری، همون جا می مونی؟؟
نه! یه کم جا به جا میشی اونقدر بالا و پایین میزنی که بالاخره آنتن پیدا می کنی
اینجا هم آنتن کمه
باید بری
مثلا جایی مثل کربلا
تا ارتباط راحت تر برقرار بشه
تمام حرف من همین بود
من فقط آنتن نداشتم
نه میگیم عشق
نه شور
نه هوس
نه جوونی
نه ایمان
هیچی!
من فقط آنتن میخواستم
نشد
نشد
نشد
نشد....
بسم رب الحسین
فکر می کنم
ادما
ترساشون ازبین نمیره
فقط به مرور زمان میفهمن
که با چه کسی باید برن تو دل ترسشون
ما فقط یک « تو» رو نیاز داریم.
پ.ن: اون «تو» رو پیدا کنید...
پ.ن: عکس مال من نیست
پ.ن: روزتون به خیر
پ.ن: من هنوز می ترسم.اما به خاطر تو همه میذارن پای بزرگ شدنم.
بسم رب الحسین
مطمنم
هیچ پسری
به اندازه
یه دختر
تاوان
فکر و خیال
و
رویاهای دخترونه
رو نداده!
پ.ن: این فکر و خیال ها و رویاهای دخترونه چیزیه که همیشه خودمو بابتش سرزنش کردم.
وقتی که مثل عقاب اوج می گیره و مثل یه گنجشک زخمی با کله میخوره زمین!
ادم تاوان اوج های الکی رو با سقوط میده!
بسم رب المهدی
بعد خوندن خطبه ۱۴۷ امام علی عزیز به خودم قول دادم با وجود اینکه عاشق چیزایی رنگی هستم، هرگز سراغ این قران های رنگی نرم.چون فقط فرقش با بقیه قران ها رنگاش بود.ادم بیشتر عاشق رنگاش می شد! تا ایه های خدا!
اما حالا
امروز
از یه دوست هدیه اش گرفتم
و باید سعی کنم عاشق ایه هاش بشم و از دوستم ممنون باشم که قران بهم هدیه داده.
می بینی دوست قرانی؟!
من موندم چطور فقط نگاهم به ایه هاش باشه...فقط ایه هاش...
پ.ن: « نزد مردم آن زمان، کالایی کم بهاتر از قرآن نیست وقتی که بخواهند به درستی خوانده شود.و کالایی رایج تر وفراوان تر از آن نیست آن گاه که بخواهند به نفع دنیا طلبان معنایش کنند.....»
بسم الله الرحمن الرحیم
خلاصش میشه همین!
کربلا همه رو بزرگ می کنه
چه کسایی که میرن
چه اونا که جا می مونن...
کربلا کارش بزرگ کردن ماست....
پ.ن: من ازت جاجتمو می گیرم با صدای مهدی یراحی رو از دست ندین
