من تو رو قضاوت می کنم یا خودتت یا خودت رو!؟
بسم رب المهدی(عج)
یه کم که دقت کردم یه چیزای جالبی یادم اومد
الان تو دوره زمونه ایی هستیم که هرکسی تو صفحات مجازیش گرفته یا پروفایلش یا اصلا چرا راه دور قبل از سلام و علیک یه جمله کلیشه ایی میگه:
قضاوت نکنیم!
:|
و من خیلی درباره ی یه شرایط ایده آل درباره این قضیه فکر کردم که واقعا باید چی کار کرد! آدما یا در ذهن یا به زبون پیش میاد قضاوت کنن.
چون چیزایی می بینن که ناخوداگاه بدترین فکر به ذهنشون میرسه!
اما چاره چیه!؟
در اصول اسلامی همه چیز دو طرفه است
اگر زن حقی بر مرد داره
مرد هم حقی بر زن داره
اگر حق فرزند بر والدین وجود داره
حق والدین بر فرزند هم وجود داره
و خیلی روابط دو طرف دیگه
اسلام میگه انسان های شریف!
خودتون رو در معرض تهمت قرار ندین.یه کاری نکنین مردم شما رو قضاوت کنن و بعدش آبروتون بره زیر سم اسب رستم!
از طرفی هم میگه تا زمانی که راه داره حسن نیت داشته باش.از کجا میدونی اون پسره که همراه دوستت بود محرمش نیست؟! یا اصلا شاید کاری پیش اومد که تو خیابون دارن حرف میزنن.اصلا به توچه!؟
این رابطه دو طرفه است
نه این که طرف خودش رو در معرض هرچی بذاره، بعدش انتظار داشته باشه هیچی هم نشنوه. و نه اینکه آدم هرچی رو دید سریع به بدترین چیز فکر کنه.
اینطوری فکر کنم جامعه جای نفس کشیدن داشته باشه
درست اون قسمت که آدما همدیگه رو بفهمن و پظایفشونو عمل کنن...
پ.ن: ان شالله با امر به معروف و نهی از منکر قاطی نشه!
پ.ن: این طومار بلند و بالا به این معنا نیست که من تاحالا کسی رو قضاوت نکردم یا خودم موقعیتش رو برای کسی فراهم نکردم
پ.ن: روز و شبتون پر از لبخندای عمیق
